دانشمندان بیش از یک دهه قبل، پیش‌بینی کرده بودند که کهکشان راه شیری ما و آندرومدا، کهکشان همسایه، در چهار میلیارد سال آینده با یکدیگر برخورد خواهند کرد؛ رخدادی که به یک «دگرگونی اساسی» در سامانه خورشیدی ما منجر می‌شود.

اکنون به نظر می‌رسد که این اتفاق‌ــ دست‌کم در بازه زمانی موردانتظار‌ــ نامحتمل باشد.

کارلوس فرنک، استاد دانشگاه دورام، توضیح داد: «ما اغلب برخورد و ادغام کهکشان‌های بیرونی با یکدیگر را شاهدیم؛ پدیده‌ای که گاه به رخدادی مثل آتش‌بازی کیهانی منجر می‌شود؛ یعنی زمانی که گاز به سوی مرکز بقایای حاصل از ادغام رانده می‌شود و یک سیاهچاله مرکزی را تغذیه می‌کند و پیش از سقوط غیرقابل بازگشت به درون سیاهچاله، مقدار عظیمی تابش از خود گسیل می‌کند.»

او در اظهاراتی گفت: «تاکنون فکر می‌کردیم چنین سرنوشتی در انتظار کهکشان راه شیری ما است. اکنون می‌دانیم که احتمال بسیار خوبی وجود دارد که از این سرنوشت هولناک، در برویم.»

پژوهش‌ پیشین اخترشناسان ناسا دریافته بود که برخورد با نزدیک‌ترین همسایه کهکشانی ما باعث می‌شود خورشید به ناحیه‌ای جدید از فضا پرتاب شود، هرچند زمین نابود نخواهد شد. ستارگان به مدارهایی متفاوت رانده خواهند شد. در حال حاضر، این دو کهکشان با سرعتی در حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ثانیه به سوی یکدیگر حرکت می‌کنند.

اما بر پایه ۱۰۰ هزار شبیه‌سازی از هر دو کهکشان که بر اساس تازه‌ترین داده‌های رصدی تلسکوپ فضایی هابل ناسا و تلسکوپ فضایی گایا متعلق به سازمان فضایی اروپا انجام شده‌اند، نویسندگان مقاله‌ای که در مجله «نیچر استرونومی» (Nature Astronomy) منتشر شد، دریافتند که احتمال برخورد کهکشان راه شیری و آندرومدا طی پنج میلیارد سال آینده فقط ۲ درصد است.

در بیش از نیمی از سناریوها، این دو کهکشان پیش از آنکه انرژی مداری خود را به حدی از دست بدهند که به برخورد و ادغام منجر شود، دست‌کم یک بار رویارویی نزدیک را تجربه می‌کنند، اما چنین اتفاقی در بازه‌ای میان ۸ تا ۱۰ میلیارد سال آینده روی خواهد داد. تا آن زمان، خورشید ممکن است پس از اتمام سوخت هیدروژنی خود خاموش شده و زمین را بلعیده باشد.

با این حال در اغلب سناریوهای دیگر، این دو کهکشان بدون هیچ رویداد خاصی از کنار یکدیگر عبور می‌کنند، هرچند همچنان مقداری فقدان قطعیت وجود دارد.

علاوه بر این، نویسندگان مقاله تاکید کرده‌اند که پژوهش‌های پیشین نادرست نبودند، بلکه آن‌ها [اکنون در پژوهش جدید] توانسته‌اند متغیرهای بیشتری را در شبیه‌سازی‌های خود بگنجانند.

دکتر تیل ساوالا، نویسنده اصلی مقاله از دانشگاه هلسینکی، گفت: «در حالی‌ که برخی مطالعات پیشین روی برهم‌کنش میان کهکشان راه شیری، آندرومدا و کهکشان مثلث تمرکز داشتند، ما تاثیر ابر ماژلانی بزرگ را نیز لحاظ کردیم.» این ابر یک کهکشان کوتوله است که به دور کهکشان راه شیری می‌گردد. «اگرچه جرم آن تنها حدود ۱۵ درصد جرم کهکشان راه شیری است، کشش گرانشی آن که عمود بر مسیر مداری با آندرومدا وارد می‌شود، حرکت راه شیری را به قدری دچار اختلال می‌کند که احتمال ادغام با کهکشان آندرومدا به‌ میزان قابل‌توجهی کاهش می‌یابد.»

با این حال، نویسندگان این مقاله در حال برنامه‌ریزی برای به‌روزرسانی یافته‌هایشان با داده‌های جدیدند. تلسکوپ فضایی گایا متعلق به سازمان فضایی اروپا به‌زودی اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری از عوامل کلیدی درون کهکشان‌ها، از جمله حرکت کهکشان آندرومدا، ارائه خواهد داد. با این حال، فرنک گفت که این نتایج «گواهی» بر توانایی ابررایانه‌های بزرگ به شمار ‌می‌روند.

او افزود: «وقتی نتایج محاسباتمان را می‌بینم، شگفت‌زده می‌شوم که چگونه می‌توانیم با چنین دقتی، تحول مجموعه‌های عظیم ستاره‌ای را طی میلیاردها سال شبیه‌سازی کنیم و سرانجام آن‌ها را دریابیم.»